Κάποτε οι ανθρώποι κάθονταν μαζί και συζητούσανε. Τραγουδούσανε, λέγανε ιστορίες.. Γέννησαν τα παραδοσιακά, τα δημοτικά και τους μύθους. Αρχαίους μα και νεότερους. Γελούσανε ο ένας με τα παθήματα του άλλου. Και κλαίγανε ο ένας στην λύπη του άλλου. Απλώνανε το χέρι και παίρναν την τροφή από το δέντρο.
Κι ο ιδρώτας στο χώμα.
Τώρα πιά κάθεσαι μαζί και δεν μιλάς. Σου τραγουδάει, σου λέει ιστορίες κάποια τηλεόραση. Γεννησε τα σίριαλ, τις σειρές και τα σόου. Ριάλιτι και μη. Σε κάνει να γελάς. Σε κάνει και να κλαις. Απλώνεις το χέρι και παίρνεις το τηλεκοντρόλ, έχεις πίτσα στον φούρνο μικροκυμάτων.
Κι ο ιδρώτας στον καναπέ.
Κι ο ιδρώτας στο χώμα.
Τώρα πιά κάθεσαι μαζί και δεν μιλάς. Σου τραγουδάει, σου λέει ιστορίες κάποια τηλεόραση. Γεννησε τα σίριαλ, τις σειρές και τα σόου. Ριάλιτι και μη. Σε κάνει να γελάς. Σε κάνει και να κλαις. Απλώνεις το χέρι και παίρνεις το τηλεκοντρόλ, έχεις πίτσα στον φούρνο μικροκυμάτων.
Κι ο ιδρώτας στον καναπέ.
