Ακούραστος και ζωηρός ήτανε. Πρόσεχε πολύ τα βήματα του. Πάντοτε σκεφτότανε από πριν την κάθε του λεπτομερής κίνηση. Κόπηκαν όμως κάτι σκοινιά που ήταν φθαρμένα και γλίστρησε στο κενό. Και που λες, είχε ανέβει πολύ ψηλά και έπεφτε τώρα. Σε όλη την διάρκεια της πτώσης του σκεφτόταν τα φθαρμένα σκοινιά και γιατί δεν τα είχε δει από πριν. Έπρεπε να τα είχε αντικαταστήσει εάν όντως ήταν τόσο προσεχτικός. Δεν ήταν οτι δεν τα είχε δει... απλά, να έτσι.
Όταν ακούμπησε στο έδαφος, η πίεση που δέχτηκε το σώμα του ήταν τόσο φοβερή, που το ένα του μάτι πετάχτηκε μακριά από το υπόλοιπο σώμα του, σε μιά προσπάθεια απελπισμένη να δει μετά θάνατον.
